06-31069157 info@tanjao.nl
Raw Dag 16: Grootste bijwerking van een Raw Food Dieet

Raw Dag 16: Grootste bijwerking van een Raw Food Dieet

Lappenmand

Ik kan er omheen draaien, maar de waarheid is dat ik het lichamelijk zwaar heb deze week. De detox is inmiddels achter de rug, maar waar ik nu last van heb is de lichamelijke aanpassing aan rauwe voeding. Al die maanden heb ik alleen maar gekookt voedsel gegeten en heel weinig vezels, groenten en fruit. Mijn spijsverteringskanaal is ontzettend lui geworden en heeft het nu moeilijk met de verwerking van zoveel vezels en nutriënten. Het is echt een ommezwaai voor mijn lichaam merk ik.

Omdat mijn maag en darmen protesteren, wat resulteert in een opgeblazen buik, veel buikpijn en misselijkheid, eet ik minder dan ik zou moeten. Het gevolg hiervan is dat ik te weinig calorieën binnen krijg en duizelig word. Erg duizelig. Donderdag kwam ik ternauwernood thuis nadat ik behoorlijk onwel was geworden in het zwembad waar mijn twee jongste kinderen zwemles krijgen. De rest van de avond heb ik in bed gelegen.

Gisteren ging het iets beter, maar ik had nog steeds buikpijn en at daardoor te weinig. Aan het begin van de avond was ik zo misselijk en duizelig dat ik het laatste gedeelte van mijn trap naar beneden niet redde en dus van de trap viel. Ik ben dus niet alleen behept met buikpijn, misselijkheid en duizeligheid, maar ook met een pijnlijke, blauwe bil. Dat wordt geen toverbal, maar een toverbil dus, de komende dagen!

Raw Food Bliss

Hoewel ik lichamelijk behoorlijk in de lappenmand zit, voel ik me daarentegen geestelijkraw food eyes jpg inmini steeds beter. De mist in mijn hoofd begint weg te trekken en ik voel dat de ‘raw food bliss’ langzaam en stapje voor stapje haar intrede maakt. “Raw Food Bliss?” Hoor ik je denken. Die term verzin ik ter plekke. Ik weet ook even niets beters, maar het dekt de lading van wat er geestelijk met je gebeurt als je overstapt op een dieet van levende, plantaardige voeding.

Ik zie levende voeding als voeding die de zon heeft verlicht en verwarmd en waar al dat licht als het ware in de voeding zit. Omdat je de planten en het fruit niet verhit, blijft dit licht in leven en neem je dit op in je lichaam. Levend eten, is licht eten. Letterlijk en figuurlijk, want het licht van de zon wordt in je cellen opgenomen verteert snel (als je lichaam eenmaal gewend is aan rauwe, levende voeding). Hoe meer je licht eet, hoe lichter je wordt van lichaam een geest en hoe luchtiger je het leven neemt. De grootste bijwerking van een Raw Food Dieet is de Raw Food Bliss: Een blij, vredig, vreugdevol en content gevoel. Met het leven, met jezelf, met de ander, met wat is…. met alles! Kijk maar naar de grote foto hierboven. Dit is een sterk vergrootte dwarsdoorsnede van een grassprietje. De lachende gezichtjes zijn de kanalen waar het water en de voedingsstoffen doorheen lopen. How adorable!

Raw Food Eyes

Een Raw Foodie kun je herkennen aan zijn of haar ogen. Een onmiskenbaar kenmerk van mensen die een dieet van levend en licht plantaardig voedsel eten, is hun stralende ogen waardoor hun ziel licht en helder schijnt. Daarnaast is hun huid glanzend en mooi en dit geeft hun gezichten een prachtige glow. Hierboven heb ik een collage gemaakt van de ogen van vrouwen die zijn overgestapt op een dieet van levende voeding. Ik kan er heel veel over zeggen, maar een foto zegt in dit geval denk ik genoeg. Wat opmerkelijk is, is dat de oogkleur ook kan veranderen bij een Raw Food dieet.

Al deze stralendheid is wat je er voor terugkrijgt als je lichaam eenmaal is gewend aan dit dieet. En daar doe ik alles voor en heb ik alle ongemakken voor over. Met levende voeding ga je zelf meer leven. En met licht in je eten, ga je zelf meer glanzen, stralen en licht geven. Letterlijk en figuurlijk. En wat is dan kortweg de grootste bijwerking van een raw food dieet? Happiness!!!

Veel liefs, Tanja

 

Photo credits: Cross section of a blade of grass are unknown
Photo credits: Before and after raw food eyes: Youtube.com (Photo composed by Tanja)

 

Yoga Dag 1 en 2: Ik haat yoga, waarom doe ik mezelf dit aan?

Yoga Dag 1 en 2: Ik haat yoga, waarom doe ik mezelf dit aan?

Droom

Terwijl ik hier zit, met mijn wangen nat van de tranen, mijn hoofd duizelig, mijn lichaam pijnlijk en een algeheel gevoel van misselijkheid en malaise, denk ik terug aan drie ochtenden geleden. Ik werd wakker uit een vreemde droom. Ik zag mezelf op een yoga mat in een strakke, zwarte legging en een zwart topje. Mijn haar zat in een staart en ik deed een bijzondere yoga pose. Ik zag er ontzettend blij uit en terwijl ik daar in mijn droom als toeschouwer stond te kijken, kon ik de fitheid zien en de vrolijkheid voelen die mijn droom-yoga alter ego uitstraalde. Er stond iemand naast me die ik niet kende maar die mij woordeloos enkel liet zien wat ik moest ervaren. Een soort droomgids?

Ik werd wakker en het was ochtend. Tijd om op te staan en de dag te starten als drukke moeder van vier schoolgaande kinderen. In die paar minuutjes speling die ik had deed ik de zonnegroet, die ik nog kende van toen ik ooit tijdens een seminar verplichte ochtendyoga moest doen. Daarna deed ik wat tai chi achtige bewegingen en diepte ik nog wat yoga-achtige houdingen uit mijn bewustzijn.

 

Mijn gidsen

Ik heb de afgelopen jaren een enorm diepgaand vertrouwen gekregen in mijn gidsen. In een heel divers palet aan ervaringen, goede, slechte en normale situaties laten ze  van zich horen. Vaak met humor, soms via via (een tekst, een ander mens, een symbool, via een droom) en soms direct. Omdat ze zich als gedachtenstemmen in mijn hoofd manifesteren, heb ik ze de kletskopjes genoemd. Enkel mijn directe naasten zijn hiervan op de hoogte. Ze inspireren me en helpen mij met het creëren van alles wat ik maak, van taarten tot websites en van jurken tot tekeningen. Ik krijg ook allerlei tips en adviezen, en nadat ik deze heldere droom had gekregen, vermoedde ik dat het een teken was geweest van de kletskopjes.

 

Yoga uitproberen

Mijn yoga geschiedenis start in 1995. Ik ben 22 jaar en een goede vriendin van mij haalt mij over om op yoga les te gaan in Zaandam. Zo gezegd zo gedaan. Op de fiets, gewapend met een matje, een losse broek en een long shirt, spoeden wij ons naar de yoga praktijk van vrouw van middelbare leeftijd. Ongeveer drie kwartier van de anderhalf uur wordt gebruikt aan voor en nagesprekken met leerlingen. Buiten het feit dat ik de yoga oerstom vind, hangt het spirituele geneuzel al snel mijlenver mijn keel uit. Als we na een paar keer op de terugweg stoppen voor een patatje met mayo, besluit ik per direct te stoppen met deze ongein.

Door het pad van bewustwording wat ik jaren later besluit te gaan bewandelen, beland ik sinds 2002, diverse keren in yoga lessen van een grote diversiteit aan leraren. Het maakt niet uit wat voor yoga het is en wie de trainer is, ik vind yoga waardeloos. Het doet elke vezel van mijn lichaam pijn, ik word er duizelig van en na de les voel ik me verschrikkelijk.

 

Ik doe het echt, yoga dag 1

En nu ben ik met zachte dwang aangezet tot het doen van yoga. Gisteren was de eerste dag dat ik via YouTube bij de lieve yoga instructor Adrienne, een les besloot doen. Een yoga class voor complete beginners. En omdat ik wel een bikkel ben, dacht ik meteen goed te starten met de 40 minute workout. Deze moest ik na 17 minuten afbreken, omdat ik zo duizelig en misselijk werd. Volkomen draaierig besloot ik te googlen op duizeligheid, misselijkheid en yoga en wat blijkt: het is een volkomen normaal verschijnsel. Omdat yoga allerlei lichamelijke blokkades aan het licht brengt en het lichaam start met het afvoeren van afvalstoffen, kun je heel erg misselijk en duizelig worden. Advies was rustig aan doen, goed naar je lichaam luisteren, yoga op een lege maag beoefenen, maar vooral wel doorgaan met oefenen.

 

Dit is dante’s hel, yoga dag 2

Ik heb gezien dat Adrienne ook een yoga beginners workout heeft van 20 minuten en ik besluit dat dat voor vandaag de betere optie is. Ik schuif de salon tafels weer opzij en leg mijn yoga matje neer. Ik knoop mijn onesie om mijn middel en zit in kleermakerszit met mijn sloffen nog aan op de mat. So far so good. Als ik echter 15 minuten aan het ploeteren ben, want echt elke in mijn lijf aanwezige spier en gewricht protesteren heftig, barst ik zo maar uit het niets in huilen uit. Dat is vreemd. Ik huil nooit, misschien een keer per jaar. En als ik verdrietig ben, dan verzin ik iets leuks om te doen, zodat ik het sombere gevoel vergeet. Ik sta daar in downward dog en de tranen druppelen naar beneden. What the foop, denk ik. Waar komt dit nou weer vandaan?

Vreselijk, denk ik. Ik heb intense pijn (gewrichtsontstekingen), ik ben misselijk, voel me hartstikke duizelig en nu overvalt me ook nog een gevoel van machteloosheid en verdriet. Misschien, denk ik, misschien hoort dit er ook wel bij. Maar ik heb nog nooit een levende ziel in dit calvinistische landje een woord horen reppen over tranen, verdriet en het loslaten van opgeslagen emoties tijdens yoga class.

Dus ik besloot Google er weer bij te pakken. En ja hoor, heel veel ervaringen, ook van ervaren yoga docenten die nu nog regelmatig worden overvallen door een heel scala aan verschillende emoties. Zelfs als ze zelf lesgeven. Ik loop toch al een aantal jaar mee in het zogenaamde spirituele wereldje waarin het wemelt van de yoga fanaten. Ik denk zelfs dat ik de enige yoga hater ben van bewust Nood-Holland. En ik heb ook al diverse keren gesproken over mijn hekel aan yoga. Maar nooit heb ik iemand horen zeggen dat het misschien te maken kan hebben met weerstand, blokkades en opgekropte emoties. En daar loop ik nu keihard tegen aan.

Ik vind het helemaal prima met de kletskopjes en doe dit omdat het blijkbaar iets is wat ik nu moet doen in mijn leven. Maar ik geef het 30 dagen. Als het dan nog steeds kommer en kwel, is stop ik er gewoon mee. Het leven is een feestje en ik wil best nieuwe dingen uitproberen, maar het moet wel leuk blijven. Dus lees gerust met mij mee de komende maand. Dan vertel ik je over mijn yoga avontuur 🙂

Liefs, Tanja

 

 

 

 

× Hoe kan ik je helpen?